Επιμέλεια συνέντευξης: Βαμβακάρη Άννα
Κατερίνα σε καλωσορίζουμε στο Παλκοσένικο, χαιρόμαστε πολύ που έχουμε μαζί μας μια
νέα ηθοποιό και σήμερα θα συζητήσουμε με αφορμή την παράσταση “Παντβάλ – μια λοξή
ματιά στο Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι, η οποία ανεβαίνει στο Θέατρο Art63, κάθε Δευτέρα
και Τρίτη στις 21:00.
Σε ποια φάση της ζωής σου συνειδητοποίησες πως η υποκριτική είναι αυτό με
το οποίο θέλεις να ασχοληθείς;
Από μικρή με γοήτευε το θέατρο. Ήταν ένας κόσμος που μου αποκάλυπτε συναισθήματα και ορίζοντες που δεν είχα καν φανταστεί. Κάθε παράσταση, κάθε ρόλος, κάθε ιστορία με έκανε να νιώθω πως υπήρχε κάτι μαγικό σε αυτή την τέχνη – ένας τρόπος να εκφράζομαι, να ταξιδεύω, να αγγίζω την ψυχή των άλλων. Όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο, η απόφαση να ασχοληθώ με την υποκριτική ήταν η πιο συνειδητή επιλογή μου. Ήξερα πως αυτό είναι το μονοπάτι που με γεμίζει πραγματικά. Το θέατρο δεν είναι απλώς μια τέχνη για μένα – είναι ένας τρόπος να υπάρχω, να νιώθω, να επικοινωνώ. Με συγκινεί, με μεταμορφώνει, με ταξιδεύει.
Δέχτηκες αντιδράσεις ή κριτική από τον περίγυρό σου για αυτή σου την επιλογή;
Οι άνθρωποί μου στέκονται δίπλα μου και με στηρίζουν στο όνειρό μου. Νιώθω
τυχερή που έχω ένα περιβάλλον που κατανοεί την αγάπη μου για την υποκριτική
και σέβεται την επιλογή μου.Φυσικά, όπως κάθε γονιός, έτσι και οι δικοί μου είχαν
τις αγωνίες τους. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να ανησυχούν για το μέλλον και την
επαγγελματική μου σταθερότητα, ειδικά σε έναν χώρο τόσο απαιτητικό και
αβέβαιο. Όμως, η στήριξή τους δεν έλειψε ποτέ. Ήταν και είναι εκεί για μένα, με
αγάπη και κατανόηση, κάτι που μου δίνει ακόμα περισσότερη δύναμη να
συνεχίσω.
Με ποια κριτήρια επιλέγεις αν θα συμμετέχεις σε μια θεατρική δουλειά;
Κάθε θεατρική δουλειά είναι για μένα ένα νέο ταξίδι, και η απόφαση να συμμετάσχω σε μια παράσταση βασίζεται σε πολλούς παράγοντες. Πρώτα απ’ όλα, οι συντελεστές παίζουν καθοριστικό ρόλο. Η συνεργασία με ανθρώπους που εκτιμώ, θαυμάζω ή με εμπνέουν είναι πάντα ένα σημαντικό κίνητρο. Παράλληλα, η ανάγκη μου να εξερευνήσω νέους δρόμους στην υποκριτική με ωθεί να αναμετρηθώ με καινούργιες προκλήσεις. Κάθε ρόλος είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψω νέα κομμάτια του εαυτού μου και να εξελιχθώ καλλιτεχνικά.
Τέλος, η επιθυμία μου να αφηγηθώ μια ιστορία είναι πάντα ένας από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες. Το θέατρο είναι ένα μέσο επικοινωνίας και βαθιάς σύνδεσης με το κοινό, και αν νιώσω ότι μια ιστορία αξίζει να ειπωθεί, τότε αυτό από μόνο του είναι ένας σημαντικός λόγος για να συμμετάσχω σε μια παράσταση.
Μίλησέ μας για το Παντβάλ, γιατί αποτελεί μια “λοξή” ματιά στο Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι;
Το Παντβάλ είναι μια τολμηρή και σύγχρονη ανάγνωση του Υπογείου του Ντοστογιέφσκι, που μεταμορφώνεται μέσα από την ανατρεπτική σκηνική ματιά της Λίλλυς Μελεμέ. Ο υπαρξιακός αγώνας, η αυτοκαταστροφή και η επανάσταση του ήρωα απέναντι στην κοινωνία αποκτούν μια νέα δυναμική, όπου το παράλογο, το χιούμορ και η ωμότητα συνυπάρχουν. Δεν είναι μια “λοξή” ακριβώς ματιά, η προσέγγιση της Ηλέκτρας Θεολόγη είναι μια προσέγγιση που σέβεται το πρωτότυπο, αλλά τολμά να το αποδομήσει και να το επανερμηνεύσει με τρόπο απρόβλεπτο και ζωντανό.
Σε αυτή την παράσταση συνεργάζεσαι με δύο γυναίκες, τη Λίλλυ Μελεμέ που
σκηνοθετεί και την Ηλέκτρα Θεολόγη που έκανε τη διασκευή του κειμένου.
Πώς ήταν αυτή η συνεργασία;
Η συνεργασία μου με τη Λίλλυ Μελεμέ και την Ηλέκτρα Θεολόγη ήταν μια εμπειρία
βαθιά δημιουργική και εμπνευσμένη. Η Λίλλυ, με την ευαισθησία και τη
σκηνοθετική της ευφυΐα, δημιούργησε ένα περιβάλλον όπου μπορούσα να
εξερευνήσω τον ρόλο μου με ελευθερία και τόλμη. Η προσέγγισή της ήταν πάντα
ουσιαστική, ακριβής και γεμάτη φαντασία.Η Ηλέκτρα, μέσα από τη διασκευή του
κειμένου, έδωσε μια νέα πνοή στο έργο, διατηρώντας τον Ντοστογιέφσκι, αλλά με
μια φρέσκια, σύγχρονη ματιά. Η δουλειά της πάνω στο κείμενο ήταν ένας συνεχής
διάλογος, γεμάτος αναζητήσεις και ερωτήματα που έκαναν τη διαδικασία ακόμα
πιο συναρπαστική.Ένα στοιχείο που με συγκινεί ιδιαίτερα σε αυτή την παράσταση
είναι τα τραγούδια της. Δεν λειτουργούν απλώς ως μουσική επένδυση, αλλά
ενσωματώνονται βαθιά στη δράση, ενισχύοντας το συναίσθημα και δίνοντας μια
επιπλέον διάσταση στην αφήγηση. Με κινητοποιούν εσωτερικά, με ταξιδεύουν και
λειτουργούν σαν ένας ακόμα αφηγητής της ιστορίας.Το να δουλεύω με αυτές τις
δύο υπέροχες γυναίκες ήταν μια δυνατή εμπειρία, όπου η αλληλεπίδραση, η
εμπιστοσύνη και η κοινή μας αγάπη για το θέατρο έδωσαν στην παράσταση τη δική
της ξεχωριστή ταυτότητα.
Ο Φ.Μ.Ντοστογιέφσκι έχει δημιουργήσει έναν υπέροχο αντι-ήρωα σε αυτό το
έργο του. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που βοηθούν το κοινό να συναισθανθεί
αυτόν τον άνθρωπο στη δική σας παράσταση;
Ο ήρωας του Υπογείου είναι γεμάτος αντιφάσεις και εσωτερικές συγκρούσεις, και
στη δική μας παράσταση, το Παντβάλ, προσπαθούμε να αναδείξουμε αυτή την
ανθρώπινη διάσταση. Μέσα από την ερμηνεία του, φέρνουμε στο φως την έντονη
μοναξιά του, την αγωνία του να βρει έναν σκοπό και την αίσθηση της απομόνωσης.
Χρησιμοποιώντας τα τραγούδια και τη σύγχρονη σκηνοθεσία, θέλουμε το κοινό να
συναισθανθεί τον ήρωα ως έναν άνθρωπο με αδυναμίες και αντιφάσεις, που, παρά
τις απογοητεύσεις του, παραμένει ζωντανός και αληθινός.
Στο Παντβάλ συμμετέχετε οκτώ ηθοποιοί σε αντίθεση με τα ανεβάσματα που
είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα για το συγκεκριμένο έργο. Μάλιστα, με την/ον
κάθε ηθοποιό να υποδύεται περισσότερους του ενός ρόλους. Πώς λειτουργεί
αυτή η συνθήκη στο δικό σας ανέβασμα; Ποιους ρόλους καλείσαι εσύ να παίξεις;
Η απόφαση να συμμετέχουν οκτώ ηθοποιοί στο Παντβάλ και να υποδυθούν
περισσότερους από έναν ρόλους είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και ανατρεπτική
επιλογή που προσδίδει στο έργο μια μοναδική δυναμική. Αυτή η συνθήκη
επιτρέπει μια πιο ευέλικτη και ταυτόχρονα πλούσια προσέγγιση των χαρακτήρων
και της ιστορίας. Κάθε ηθοποιός, μέσα από την εναλλαγή ρόλων, αναδεικνύει
διαφορετικές πτυχές του έργου, δημιουργώντας μια πιο πολυδιάστατη και ζωντανή
εμπειρία.Αυτή η προσέγγιση δημιουργεί έναν πιο δυναμικό και πολυφωνικό
κόσμο.Η Λίζα είναι ένας καθοριστικός χαρακτήρας στο Υπόγειο, καθώς επηρεάζει
έντονα τον κεντρικό ήρωα. Αντιπροσωπεύει την ανάγκη για αγάπη και αποδοχή,
ενώ ταυτόχρονα είναι το αντικείμενο των αντιφάσεών του. Η σχέση τους είναι
γεμάτη ένταση, καθώς ο ήρωας την επιθυμεί αλλά τη διώχνει λόγω των
εσωτερικών του συγκρούσεων. Στην παράσταση, η Λίζα αναδεικνύει τη
συναισθηματική ευαισθησία και τη δύναμή της, φωτίζοντας τις ανθρώπινες
πλευρές του ήρωα και προκαλώντας τον να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες του.
Στο Παλκοσένικο αγαπάμε τις ιστορίες, έχεις εσύ κάποια ιστορία από τις πρόβες
ίσως για την παράσταση ή από κάποια στιγμή της καλλιτεχνικής σου
διαδρομής, που να ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Στις πρώτες γενικές πρόβες, ήταν σαν να συμμετέχουμε σε έναν ατελείωτο αγώνα
δρόμου! Ρούχα πετάγονταν παντού και όλοι τρέχαμε γιατί μας κυνηγούσε ο
χρόνος. Η σκηνή είχε μετατραπεί σε ένα ασταμάτητο παιχνίδι αλλαγών, με ρούχα
και αξεσουάρ να πετάγονται στον αέρα. Από την πρώτη στιγμή υπήρξε όμως μια
απίστευτη αγάπη και φροντίδα μεταξύ μας. Όλοι βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον,
γελώντας και στηρίζοντας τον συνάδελφό μας που προσπαθούσε να βρει το σωστό
κοστούμι σε χρόνο-ρεκόρ. Και κάπως έτσι, μετά από λίγες μέρες, όλα μπήκαν στη
θέση τους και το χάος μετατράπηκε σε έναν οργανωμένο χορό!
Κατερίνα σ’ ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κουβέντα μας και σου ευχόμαστε κάθε
προσωπική και καλλιτεχνική επιτυχία!
Κι εγώ ευχαριστώ πολύ και σας περιμένουμε!
περισσότερα για την παράσταση εδώ: https://palcoscenico.gr/padval-mia-loksi-matia-sto-ypogeio/