Γράφει ο Διονύσης Μαλαπέτσας
Ο Σαμ Σέπαρντ είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος να αποδομήσει το κίβδηλο αμερικανικό όνειρο, γεννημένος στο Σικάγο ξεκινά μια διά βίου περιπλάνησή στις νοτιοδυτικές πολιτείες της Αμερικής, στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γνωρίζει σε βάθος το σκληρό πρόσωπο και την ωμή πραγματικότητα της φτωχής αμερικανικής υπαίθρου, της κυριολεκτικά άγριας δύσης. Γίνεται ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και μουσικός. Ένας πολυτάλαντος εξπρεσιονιστής καλλιτέχνης. Η τέχνη του είναι ψημένη στον καυτό ήλιο της ερήμου και περικλείει όλα τα βιώματα που περισυνέλλεξε ο ίδιος στο διάβα του. Το True West είναι ένα ψυχόδραμα που επιχειρεί μια σταδιακή απέκδυση του American Dream, από κάθε φανταχτερό ρούχο, μέχρι να μείνει εντελώς γυμνό, απαλλαγμένο από κάθε ρετουσάρισμα, με την ασχήμια του ολοφάνερη πια στα έκπληκτα μάτια όσων παρασύρθηκαν.
Δυο αδέρφια, ο Λι (Νίκος Ψαρράς) και ο Όστιν (Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης) διάγουν βίους παράλληλους, χωρίς τέμνουσες, χωρίς κοινά στοιχεία. Η ζωή θα τους ενώσει για λίγο στο πατρικό τους σπίτι και εκεί ακριβώς θα ξεκινήσει ένας λυσσαλέος χορός εντάσεων και αντεγκλήσεων, χωρίς τέλος. Αφορμή όλων αυτών ο Σολ (Νέστωρ Κοψιδάς), ο παραγωγός απ’ το Hollywood. Μια σπίθα άλλωστε αρκεί για να γεννήσει ζοφερές πυρκαγιές, αυτή η σπίθα είναι ο Σολ, που θα φέρει τα πάνω κάτω. Ο Όστιν είναι φαινομενικά πετυχημένος και ευτυχισμένος, οικογενειάρχης και συγγραφέας, που ζει το όνειρο όπως ακριβώς το περιέγραψαν οι εθνοπατέρες του φιλελευθερισμού. Ο Λι είναι ανένταχτος, περιπλανώμενος διαρρήκτης και φαινομενικά ελεύθερος και ευτυχισμένος κι αυτός. Τα φαινόμενα όμως απατούν. Γρήγορα θα ποθήσουν ο ένας τη ζωή του άλλου, γρήγορα θα επιθυμήσουν όσα δεν έχουν και θα σιχαθούν αυτά που έχουν. Θα αλλάξουν ρόλους και θα καταλήξουν να γράψουν οι ίδιοι το ρεαλιστικότερο σενάριο της αληθινής άγριας δύσης, το σενάριο της ίδιας τους της άγριας ύπαρξης. Κάτι το οποίο υποδηλώνεται και σκηνογραφικά με ένα ευφυέστατο από μηχανής…λογοπαίγνιο.
Και μιλώντας για το σκηνικό του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη, εκ πρώτης όψης πρόκειται για μια εγκάρσια τομή σε ένα κλασικό αμερικάνικο σπίτι στη μέση ενός ράντσου. Μια δεύτερη ανάγνωση σου αποκαλύπτει καλύτερα την εικόνα. Φασματικό, πολυσχιδές, πληθωρικό, εύστοχο και εύχρηστο. Στα δεξιά κυριαρχεί ένα τοπίο της ερήμου και μια καρέκλα που φιλοξενεί τη μορφή ενός πανταχού παρόντος πατέρα, που στοιχειώνει τις υπάρξεις των δυο γιων του. Ο Μίκης Παντελούς δανείζει το σώμα του στον αφηρημένο ερημίτη πατέρα και παράλληλα γεμίζει την παράσταση με μουσικές βγαλμένες απ’ την αμερικανική ήπειρο, με τις country μελωδίες να εναλλάσσονται με ροκ και τζαζ σόλο. Στο κέντρο της σκηνής, έχει εγκιβωτιστεί μια άλλη, μικρότερη, ένα stage που χωρίζει την παράσταση σε πράξεις κάθε που φωτίζεται. Ειρήσθω εν παρόδω, οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αισθητική αρτιότητα της σκηνογραφίας. Πίσω και αριστερά το σπίτι της μητέρας των ηρώων, που εκούσα άκουσα απουσιάζει, απ’ το χώρο, απ΄ τις ζωές τους, απ’ την πραγματικότητα. Μια έννοια αφηρημένη, μια μάνα στα όρια του σουρεαλισμού που αποδίδεται άψογα από την εκφραστική και πολύπειρη Αλεξάνδρα Παντελάκη, παρά τη βραχεία επί σκηνής παρουσία της. Εξίσου σύντομο και καθοριστικό το πέρασμα του Νέστορα Κοψιδά, ο οποίος ενσαρκώνει τον Σολ με το απαραίτητο χολιγουντιανό μπρίο και αποδεικνύει πως μπορεί να αποδώσει εξίσου καλά και σε πιο κωμικούς ρόλους (πώς να ξεχάσει κανείς την ανατριχιαστική του ερμηνεία στους Ανθρωποφύλακες του Κοροβέση, το 2019).
Και επί του προκειμένου, η παράσταση εδράζεται και δομείται γύρω απ΄ τις οσκαρικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της. Η χημεία τους κάτι περισσότερο από δεδομένη και θεμελιώδης για τις ανάγκες του έργου. Δυο σάρκινα συγκοινωνούντα δοχεία που επί μιάμιση ώρα καταθέτουν την ψυχή τους στο σανίδι. Η πλαστικότητά τους καταφανής, η υποκριτική τους δεινότητα αδιαπραγμάτευτη και αποδεδειγμένη. Οι ερμηνείες τους σφριγηλές, ρέουσες, ρεαλιστικές και απροσποίητες. Καθοδηγούμενες αγαστά από τη σκηνοθετική ματιά της Έλενας Καρακούλη, η οποία έχει στήσει μια πληθωρική και συμπαγή παράσταση, προδιαγραφών Broadway. Με μυθιστορηματική προσέγγιση μετουσιώνει το ψυχολογικό δράμα του Σέπαρντ σε κοινωνικοπολιτικό έργο, με κριτική ματιά στο αποδεδειγμένα απατηλό αμερικανικό όνειρο.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.