Γράφει ο Διονύσης Μαλαπέτσας
Ένας στενός και βραχύς ξύλινος διάδρομος ξεκινά απ´ την καρδιά της Κυψέλης και τερματίζει στην αυλή του αυτοκράτορα Αλτούμ, στο μακρινό Πεκίνο. Στην άκρη, ένας περίεργος διάκοσμος από ανδρικά κρανία κρεμασμένα σαν τρόπαια ή ίσως σαν λάφυρα μας υποδέχεται στο ανακτορικό αίθριο και κάπου στο βάθος διακρίνεται το παγερό δωμάτιο της πριγκίπισσας Τουραντό, της γυναίκας που μισούσε τους άντρες. Εκείνη, σαγηνευτική και απόκοσμη, μας καρφώνει με το βλέμμα της, πριν ακόμη διασχίσουμε την αυλή, προσπαθώντας να εξακριβώσει το λόγο της επίσκεψής μας. Άραγε τα βήματά μας να μας έφεραν εδώ για να τη διεκδικήσουμε, αψηφώντας τη μεγάλη πιθανότητα να βρεθούμε και εμείς αποκεφαλισμένοι εμπρός στην καλλίγραμμη σιλουέτα της; Καθώς βαδίζουμε στα ενδότερα μια σκέψη απασχολεί το νου, από που να πηγάζει άραγε τούτο το προαιώνιο μίσος.
Απ’ το βάθος οι μελωδίες του γκουνκίν ξελογιάζουν τα αυτιά μας, ενώ το βλέμμα μας παραμένει πάντα καρφωμένο σ’ εκείνο το παράξενο κορίτσι που μοιάζει με θηρίο σε -έστω και χρυσό- κλουβί. Άλλωστε, δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο (ή περίσσιο) στο λιτό σκηνικό της Ελένης Μανωλοπούλου. Ένα κατακόκκινο περιμετρικό βάθρο και το γυάλινο κουτί που σαν προθήκη φιλοξενεί την Τουραντό. Τα φώτα της πλατείας χαμηλώνουν και η παράσταση ξεκινά. Η συνταγή της επιτυχίας απλή, ζωντανή μουσική, ατμοσφαιρικοί φωτισμοί και δυνατές ερμηνείες. Κάπως έτσι, σχεδόν με το τίποτα, μπορεί να σου φτιάξει παραμυθένιους κόσμους ο Στάθης Λιβαθινός, που σκηνοθετεί με μαεστρία την παράσταση. Το θέατρο είναι ένας κακοτράχαλος χωμάτινος δρόμος που πάνω του διαβαίνει το άρμα που τραβά τη φαντασία του θεατή, με το σκηνοθέτη να στέκει αγέρωχος ηνίοχος και τους ηθοποιούς να μοχθούν να σύρουν το όλον προς τη μέθεξη. Τίποτα πέραν αυτών δε χρήζει τούτη η τέχνη. Στην περίπτωση του Λιβαθινού, η ικανότητα του αποδεικνύεται τόσο με τα λιγοστά μέσα της Οδού Κεφαλληνίας, όσο και με τα πληθωρικά σύνεργα του Εθνικού. Και από τον αλησμόνητο Τίμωνα Αθηναίο, ως την ονειρική Τουραντό, το θέατρο συναντά τις κορυφές του και το κοινό το απολαμβάνει.
Ο Στρατής Πασχάλης καταπιάνεται μ’ έναν κινέζικο παραδοσιακό μύθο, σχετικά άγνωστο για το θέατρο, μα γνώριμο στους θεατές της όπερας, μια ιστορία που στο διάβα της γοήτευσε πλήθος καλλιτεχνών. Μεταξύ αυτών ο Κάρλο Γκότσι, ο Φρίντριχ Σίλερ και ο Τζάκομο Πουτσίνι. Ο Πασχάλης επιλέγει το παραμυθόδραμα του Γκότσι, ως γνήσιο δείγμα της commedia dell’arte, το μεταφράζει, το μεταγράφει αλλάζοντάς το αρκετά, το ντύνει με αρώματα και ακούσματα της άπω ανατολής, του χαρίζει ζωντάνια και ευθυμία με τον έμμετρο λόγο του και με την καθοδήγηση του Λιβαθινού το ανεβάζουν στη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, εκεί που η Τουραντό παίρνει πάλι πνοή μέσα απ΄ την υπέροχη Πολυξένη Παπακωνσταντίνου. Η νεαρή ηθοποιός συνεχίζει και φέτος το σερί των δυνατών ερμηνειών, έχοντας ανοίξει πλέον διάλογο με το υποκριτικό παρόν και μέλλον του ελληνικού θεάτρου.
Δίπλα της μια ομάδα πολυτάλαντων ηθοποιών που ερμηνεύουν, τραγουδούν και κινούνται απολύτως χορογραφημένα και αρμονικά στις μελωδίες του Μιχάλη Κωτσογιάννη, ο οποίος τις αναπαράγει ζωντανά στη σκηνή. Ο Βασίλης Ζαφειρόπουλος έρχεται με τη νεανική του ορμή ως πρίγκηψ Κάλαφ να διεκδικήσει σθεναρά την καρδιά της Τουραντό, σε μια πολύ πειστική ερμηνεία. Σαφώς πιο σκερτσόζα εκείνη του Νίκου Καρδώνη, στο ρόλο του αυτοκράτορα Αλτούμ, κερδίζει τις εντυπώσεις και τα μειδιάματα των θεατών, όπως κάνει και το αχτύπητο δίδυμο των -εξ’ Ιταλίας ορμώμενων- Βασίλη Ανδρέου και Άρη Τρουπάκη, που ως άλλοι τενόροι κατεβάζουν τις φωνές τους μια-δυο οκτάβες χαμηλότερα απ΄ τις υπόλοιπες του έργου. Μιλώντας για υποκριτικά δίδυμα, έχουμε αφενός το ζευγάρι των Μαρίας Σαββίδου και Φοίβου Μαρκιανού και αφετέρου εκείνο των Βαλέριας Δημητριάδου και Ειρήνης Λαφαζάνη που πλαισιώνουν αγαστά το έργο, με ωραίες ερμηνείες αλλά χωρίς ιδιαίτερες κορυφώσεις. Καθοριστικό ρόλο στο εικαστικό γινόμενο παίζουν τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα παραμύθι βγαλμένο απ’ τον κόσμο των ονείρων, που αξίζει σίγουρα να ζήσετε και εσείς. Όσο για εμάς, την κατατάσσουμε στις καλύτερες και απολαυστικότερες παραστάσεις της χρονιάς.
περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ: https://palcoscenico.gr/turandot-livathinos-theatro-odou-kefallinias/