Γράφει η Φλώρα Κυρίτση
Κυριακή πρωί και ετοιμαζόμαστε για θέατρο — αυτή τη φορά χωρίς καμία προετοιμασία.
Κατευθυνθήκαμε στην παιδική σκηνή της Μαριάννας Τόλη για να δούμε την παράσταση «Η Παπλωματού».
Από την πρώτη στιγμή, η εμπειρία ξεκίνησε όμορφα: μια ευγενική κοπέλα μας οδήγησε στις θέσεις μας, σε ένα μεγάλο μαύρο φόντο, με μαύρα καθίσματα και μαύρο ξύλινο πάτωμα. Ήταν σα να χανόσουν στο σκοτάδι, ώστε να λάμψουν τα αστέρια των ηθοποιών μπροστά σου. Και αυτό έκαναν!
Ένιωσα πως μπαίνω σε έναν τόπο όπου επιτρέπεται να ονειρευτείς, να συγκινηθείς και να αφεθείς στη μαγεία του θεάτρου, πριν καν σηκωθεί η αυλαία.
Λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση, η γλυκύτατη Αργιέττα Οκαλίδου εμφανίστηκε σα νεράιδα και μας έμαθε ένα μικρό τραγούδι, ώστε να συμμετέχουμε ενεργά στην ιστορία. Ήταν μια όμορφη, τρυφερή εισαγωγή που ενθουσίασε τα παιδιά.
Με το άνοιγμα της αυλαίας, η μουσική, ο χορός και τα τραγούδια έστησαν μια πραγματική γιορτή. Η ιστορία της Παπλωματούς άρχισε να «ράβεται» μπροστά μας, μεταφέροντας μηνύματα καλοσύνης, αλληλεγγύης και προσφοράς. Μηνύματα επίκαιρα, ιδίως όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.
Ο Σωκράτης Μαϊδώνης σκηνοθέτησε ένα προσεγμένο υπερθέαμα. Οι χορογραφίες της Αγγελικής Ανδρινοπούλου ήταν εκφραστικές και ιδανικά δεμένες με την αφήγηση, γεμάτες ενέργεια και ρυθμό.
Ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου, παίζοντας ζωντανά επί σκηνής, έδωσε μια επιπλέον μαγεία στη ροή της παράστασης. Η ζωντανή μουσική χάρισε βάθος, συναίσθημα και θεατρική δύναμη.
Τα κοστούμια του Μιχάλη Σδούγκου ήταν προσεγμένα και απόλυτα λειτουργικά, χτίζοντας έναν παραμυθένιο κόσμο που ζωντάνευε σε κάθε σκηνή.
Στο ρόλο της Παπλωματούς, η υπέροχη Κική Τσαλίκη κέρδισε τις καρδιές όλων. Με ζεστασιά, καθαρή φωνή και άρθρωση, που με την ήρεμη ερμηνεία της γέμισε τη σκηνή φως.
Ο Σωκράτης Μαϊδώνης ως βασιλιάς, έδωσε μια αναπάντεχα χιουμοριστική διάσταση στο ρόλο του – με άψογα εκτελεσμένες χορευτικές φιγούρες που εντυπωσίασαν και χειροκροτήθηκαν από το κοινό. Ο Πάνος Μπέκας ως αρκούδα ήταν απολαυστικός, γεμάτος ενέργεια και χιούμορ — μία από τις πιο αστείες παρουσίες στη σκηνή.
Εξαιρετικοί ήταν και οι ηθοποιοί που απάρτιζαν το χορό — Χριστίνα Μπαρλογιάννη, Φένια Ζαχαρίου, Αργιέττα Οκαλίδου, Εμμανουέλα Καρυτινού, Πάνος Μπέκας, Κωνσταντίνος Κατσούλας, Αλέξανδρος Μαυρουδόπουλος— που τραγουδούσαν, χόρευαν και γέμιζαν τη σκηνή με χάρη.
Η αιώρηση της Φένιας Ζαχαρίου ήταν μια από τις εντυπωσιακότερες στιγμές: απαιτητική, όμορφη και μοναδική.
Ανάμεσα στους ηθοποιούς, ξεχώρισε ένας ακόμη — παρόλο που δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Αλέξανδρος Μαυρουδόπουλος, ως φτωχός άνθρωπος στον οποίο ο βασιλιάς χαρίζει το πρώτο δώρο, αλλά και ως μέλος του χορού, έδωσε μια ειλικρινή, βαθιά και ανθρώπινη ερμηνεία. Με απλότητα, εκφραστικότητα και αφοσίωση, πρόσθεσε μια ζεστή πινελιά στο έργο.
Μικροί θεατές – Μεγάλες εντυπώσεις
Τα παιδιά μου βίωσαν την παράσταση το καθένα με τον δικό του τρόπο.
Ο μεγάλος ενθουσιάστηκε με τον αστείο ακόλουθο του βασιλιά (Κωνσταντίνο Κατσούδα) και λάτρεψε την αρκούδα (Πανο Μπέκα) και τους ήχους της. Εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από τον ζωντανό πιανίστα — μου είπε πόσο δύσκολο του φαίνεται να παίζει κάποιος ζωντανά σε μια παράσταση.
Η μικρή μου αναγνώρισε κάτι δικό της στην πρωταγωνίστρια. Συγκινήθηκε, ανησύχησε για τους φτωχούς ανθρώπους στην ιστορία και, όταν ένιωσε ασφαλής, παραδόθηκε στη γλυκύτητα της αφήγησης.
Η Παπλωματού είναι μια παράσταση φτιαγμένη με μεράκι, αγάπη και επαγγελματισμό.
Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με υπερβολές· κερδίζει με την ψυχή της, την απλότητα και τη ζεστασιά της. Εμείς δεν την παρακολουθήσαμε απλώς, τη ζήσαμε.
Και θα τη θυμόμαστε με χαμόγελο.
Αν αγαπάτε τα μουσικοχορευτικά θεάματα και τις ιστορίες που αγγίζουν την καρδιά, αξίζει να τη δείτε.