Κουβεντιάζοντας με τον Γιώργο Χουσάκο
με αφορμή την παράσταση Bachelors and Bachelorettes
της Άννας Βαμβακάρη
Έχω τη χαρά σήμερα να συνομιλώ με τον ηθοποιό Γιώργο Χουσάκο. Με τον Γιώργο είχαμε γνωριστεί στη θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Πειραιά και ξαναβρισκόμαστε μετά από πολλά χρόνια με αφορμή πάλι το θέατρο και συγκεκριμένα την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί “Bachelors and Bachelorettes” του δραματουργού, σκηνοθέτη και συγγραφέα Hanoch Levin, σε σκηνοθεσία της Βάσιας Βασιλείου.
- Αρχικά, ήδη απ’ τον τίτλο αντιλαμβάνεται κανείς πως η παράσταση καταπιάνεται με τις ανθρώπινες σχέσεις, ένα θέμα ομολογουμένως καθόλου εύκολο. Μίλησε μας για το τι πραγματεύεται το έργο αυτό.
Είναι μια κωμωδία που μέσα από κωμικούς, αρχετυπικούς χαρακτήρες πραγματεύεται την ανάγκη των ανθρώπων για μια σχέση, μια ανθρώπινη επαφή, συντροφικότητα ακόμη και αν δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε. Επίσης, πως η κοινωνία μας επιβάλει την ανάγκη της σχέσης, ακόμα και σε άτομα που δεν ξέρουν αν την έχουν ανάγκη ή για ποιο λόγο το κάνουν.
- Η παράσταση, μετά την υψηλή πληρότητα των προγραμματισμένων παραστάσεων, πήρε παράταση μέχρι τις 25 Νοεμβρίου. Τι πιστεύεις πως είναι αυτό που προσφέρει στο κοινό, ώστε να το κάνει να την αγκαλιάσει;
Η παράσταση είναι μια ζωηρή, εύθυμη, πικάντικη κωμωδία που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Ο έντονος ρυθμός, το χιούμορ και η σάτιρα είναι στοιχεία με τα οποία έχει κεντήσει η Βάσια Βασιλείου το «Bachelors and Bachelorettes». Επίσης θεωρώ ότι κατά τη διάρκεια του σόου το κοινό μπαίνει μέσα σε μια κλειδαρότρυπα και γίνεται παρέα μαζί μας σ’ αυτό το ταξίδι. Ένα ταξίδι στο οποίο οι ηθοποιοί διασκεδάζουμε κάθε φορά, γιατί πρώτα εμείς έχουμε γίνει μια παρέα σε αυτό το έργο και πιστεύω αυτό δίνει μια ξεχωριστή ενέργεια στην παράσταση. Πραγματικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό για αυτή μου την συνεργασία με τη συγκεκριμένη ομάδα συντελεστών και φυσικά τους συναδέλφους Ανέστη Ισχόπουλο, Κατερίνα Κλαυδιανού, Γεωργία Γρίβα και Adam Tyrell.
- Ο συγγραφέας, Hanoch Levin, έγραψε το έργο τη δεκαετία του ’90. Πιστεύεις πως περίπου 30 χρόνια αργότερα παραμένει επίκαιρο και εν τέλει υπάρχουν αληθινές σχέσεις ή μας σπρώχνει ο φόβος της μοναξιάς;
Αυτή την ερώτηση μάλλον κάνει και το ίδιο το έργο. Τι θέλουν οι άντρες , τι θέλουν οι γυναίκες , τι θέλει ο καθένας μας. Ο συγγραφέας το είχε γράψει σαν έργο αρκετά χρόνια πριν και δεν ανέβηκε ποτέ, γιατί ήταν κάπως τολμηρό για την εποχή. Το ερώτημα παραμένει όμως ίδιο. Όπως άγνωστη παραμένει μάλλον και η απάντησή του. Επίσης στο έργο βλέπουμε κωμικούς αλλά αρχέτυπους χαρακτήρες, πράγμα που το κρατάει επίκαιρο.
- Το θέατρο, από την αρχαία Ελλάδα που έκανε τα πρώτα του βήματα, δημιουργήθηκε με στόχο το να φέρνει τους ανθρώπους κοντά, αυτή είναι και η φιλοσοφία του “Theater of the NO”. Πώς προσεγγίζετε και εν τέλει το πετυχαίνετε αυτό;
Το TOTN είναι ένα νέο εγχείρημα για το πως λειτουργεί ένα θέατρο και μάλιστα αξιοθαύμαστο κατά την γνώμη μου. Προσφέρει στους καλλιτέχνες την ευκαιρία να εκφραστούν, αλλά και να έρθουν σε επαφή με το κοινό τους. Είναι ανοιχτό σε πολλές μορφές τέχνης και μετά από τα σόου υπάρχουν Q&A (ερωταπαντήσεις) για το κοινό, ώστε να ρωτήσει ότι θέλει και να έρθει σε επικοινωνία με τους καλλιτέχνες ή ακόμα καλύτερα να ανταλλάξουν απόψεις μεταξύ τους για αυτό που είδαν.
- Λέγεστε “Theater of the NO” και είστε το πρώτο αμιγώς αγγλόφωνο θέατρο στην Αθήνα. Γιατί κάνατε αυτή την επιλογή και σε ποιο κοινό απευθύνεστε;
O Yoel Wulfhart, ο ιδρυτής του θεάτρου, ξεκίνησε με αυτό το όραμα, ένα μη κερδοσκοπικό θέατρο για το αγγλόφωνο κοινό της Αθήνας. Κάτι που έλειπε από την πόλη. Για κάποιον που ίσως η μητρική του γλώσσα να μην είναι η ελληνική. Επίσης για τους Έλληνες είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ακούσουν κάποια εξαιρετικά θεατρικά στη γλώσσα στην οποία δημιουργηθήκαν. Έχω πραγματικά την τύχη, να έχω συνεργαστεί ήδη σε τρεις παραγωγές με το θέατρο αυτό φέτος και θεωρώ ότι θα γίνουν πολύ όμορφα πράγματα σ’ αυτόν το χώρο. Πιστεύω ότι απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν καλή σχέση με τα αγγλικά, καθώς κάθε εβδομάδα στο θέατρο υπάρχουν παράλληλα και μουσικές βραδιές αφιερωμένες στην όπερα, στην Jazz, στα Blues κ.α.
- Πέραν όμως της υποκριτικής, έχεις άλλη μία μεγάλη αγάπη, τη μουσική. Πες μας και γι’ αυτή σου την καλλιτεχνική ενασχόληση.
Ναι, από μικρός λατρεύω τη μουσική και η ενασχόληση μου αυτή είχε έρθει πολύ νωρίτερα από το θέατρο. Να πω την αλήθεια, πλέον δεν μπορώ να τα διαχωρίσω και πολύ, γιατί σχεδόν πάντα φροντίζω να μπλέκονται αυτά μεταξύ τους, εξού και η αγάπη μου για τα μιούζικαλ και την όπερα, πράγματα με τα οποία ασχολούμαι πολύ και έχω τη χαρά να δουλεύω γύρω από αυτά.
- Συμμετέχεις και στην όπερα “Sunday tea with Mozart”, επίσης στο “Theater of the NO”. Πώς προσεγγίζεις ένα λυρικό έργο και πόσο διαφορετικό είναι από μια θεατρική παράσταση;
Το “Sunday Tea with Mozart” δεν είναι όπερα, αλλά ούτε ένα κοντσέρτο. Είναι σαν μια μουσική παράσταση που μιλάμε με το κοινό για τον Mozart και τα έργα του. Καταπιανόμαστε με δυο από τα διασημότερα έργα του, τους “Γάμους του Φίγκαρο” και “Δον Τζιοβάνι”. Πίνουμε το τσάι μας, τραγουδάμε Mozart και προσπαθούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπει το κοινό την όπερα. Δίνουμε στο κοινό να καταλάβει ότι, ωραία η μουσική, ωραία η ορχήστρα, ωραίες οι φωνές, αλλά αυτό είναι μια ιστορία, ένα δράμα, μια κωμωδία, πολλές φορές είναι ακόμα και ένα “ξεκατίνιασμα” θα λέγαμε απλά, με την μορφή αριστουργήματος. Γιατί όλα όσα έγραψε ο Mozart είναι αριστουργήματα, γι’ αυτό άλλωστε και το όνομα του είναι ένας θρύλος και έτσι θα παραμείνει.
- Ποιό είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σου όνειρο; Έχεις κάποιο αγαπημένο ρόλο ή έργο που θα
ήθελες να παίξεις;
Πολλά όνειρα, πολλοί ρόλοι, πολλά έργα. Το μεγαλύτερο μου όμως όνειρο δεν θα ήταν μάλλον να παίξω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο, αλλά να σκηνοθετήσω ένα μιούζικαλ. Είναι κάτι που θα ήθελα πολύ να κάνω στο μέλλον.
- Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Ετοιμάζεις κάτι μετά το τέλος του “Bachelors and Bachelorettes”;
Μετά το “Bachelors and Bachelorettes” και το “Sunday Tea with Mozart” έχουμε σκοπό να φέρουμε και άλλες βραδιές όπερας στο TOTN. Το TOTN θα έχει παραστάσεις που θα ανανεώνονται συχνά, οπότε να μείνετε ενημερωμένοι. Σε προσωπικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια έχω μόνιμη συνεργασία με τις “Μορφές Έκφρασης” με πολλές παραστάσεις για μικρά παιδιά. Θα μας βρείτε κάθε Σαββατοκύριακο στα Κάτω Πετράλωνα. Και τέλος, έρχεται το Δεκέμβριο ένα πολύ όμορφο μουσικοθεατρικό δρώμενο το “Ακολούθα Με”. Πρόκειται για τις Βάκχες του Ευριπίδη σε μορφή epic opera. Σε μετάφραση Κώστα Βάρναλη και μουσική/σκηνοθεσία Δημήτρη Παναρετάκη. Το έργο αυτό ανεβαίνει από 4 Δεκεμβρίου και κάθε Τετάρτη, στο “Major Seven” στο Μεταξουργείο.
Γιώργο σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τη σημερινή μας συζήτηση και σου εύχομαι κάθε επιτυχία τόσο στις παραστάσεις που τώρα πρωταγωνιστείς, όσο και στα μελλοντικά σου σχέδια!
Διαβάστε περισσότερα για την παράσταση “Bachelors and Bachelorettes” εδώ.