Κουβεντιάζοντας με τους Κοινούς Θνητούς

Επιμέλεια συνέντευξης: Άννα Βαμβακάρη

Σήμερα το Παλκοσένικο αλλάζει για λίγο το θέμα και αντί με ανθρώπους του θεάτρου, συζητά με μουσικούς. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου “Γινόμενο” και των καλοκαιρινών τους συναυλιών, μα πάνω απ’ όλα με αφορμή τα όσα συμβαίνουν γύρω μας κουβεντιάζουμε με τους “Κοινούς Θνητούς”, το συγκρότημα που τραγουδάει για όλους και όλες που χρειάζονται ένα χέρι να πιαστούν, για να (ξε)σηκωθούν!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για τους ανθρώπους που δεν σας γνωρίζουν ήδη. Αλιβέρι 2016. Ποιοι είναι οι «Κοινοί θνητοί» και πώς επιλέξατε αυτό το όνομα;

Το συγκρότημά μας αποτελείται από τέσσερα άτομα. Τον Αντώνη (Μεϊμάρη), τον Βασίλη (Φωτιά), τον Τάσο (Μεϊμάρη) και τον Μητσοφού. Είμαστε όλοι από πολύ μικροί φίλοι. Μεγαλώσαμε στο Αλιβέρι. Και από μικρά παιδιά ξεκινήσαμε μαζί με το παιχνίδι στη γειτονιά και το ποδόσφαιρο, μετά να ασχολούμαστε και με τη μουσική. Συμμετείχαμε σε συγκροτήματα που παίζαμε διασκευές ελληνικού ροκ, ξένου ροκ και άλλα διάφορα. Και κάποια στιγμή ξεκινήσαμε, ο καθένας ξεχωριστά και μετά όλοι μαζί, να γράφουμε τα δικά μας τραγούδια, τη δική μας μουσική, τους δικούς μας στίχους. Και κάπως έτσι, ανταλλάσσοντας μουσικές, στίχους και ιδέες, ξεκινήσαμε να γράφουμε τα πρώτα μας τραγούδια. Στην αρχή δεν είχαμε κάποιο όνομα. Ό,τι κάναμε και όλα τα κάναμε εντελώς ερασιτεχνικά και για πλάκα. Και το όνομα «Κοινοί Θνητοί» προέκυψε από το δεύτερο δίσκο που βγάλαμε. Και όταν λέμε δίσκο εννοούμε ότι γράφαμε τραγούδια και τα γράφαμε σε CD μόνοι μας και τα δίναμε σε φίλους και γνωστούς χέρι με χέρι, το οποίο περιείχε ένα κομμάτι το οποίο λέγεται “Κοινοί Θνητοί”. Και βάσει από αυτό το κομμάτι, επειδή θεωρούμε ότι αυτό το κομμάτι αντικατοπτρίζει γενικά την άποψή μας πάνω σε πολλά θέματα και τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον κόσμο γύρω μας, είπαμε να το κάνουμε και όνομα του συγκροτήματος.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή/και καλλιτέχνιδες που σας έχουν εμπνεύσει τόσο ως συγκρότημα ή τον καθένα ξεχωριστά;

Γενικά στο συγκρότημα ο καθένας έχει φέρει τα δικά του ακούσματα και εμπειρίες όσον αφορά στη μουσική. Πάντως σίγουρα κάποια κοινά ακούσματα που έχουμε όλοι μας είναι το ελληνικό ροκ. Συγκροτήματα όπως οι Τρύπες, τα Μωρά στη Φωτιά, τα Διάφανα Κρίνα. Ξένο ροκ όπως οι Doors, οι Pink Floyd. Υπάρχουν πάρα πολλά συγκροτήματα που τώρα όποια και αν αναφέρουμε, κάποια θα ξεχάσουμε και θα υποτιμήσουμε κάποια άλλα. Πάντως γενικά ο κοινός μας τόπος ήταν κατά κύριο λόγο το ελληνικό ροκ.

Σε έχω δει και θέλω πάντα να σε βλέπω, να σου πετώ στο τζάμι ένα πετραδάκι

κι εσύ να ανοίγεις το παράθυρο ν’ ακούσω  απ’ το ραδιόφωνο σου λίγο Χατζηδάκι.

«Δε θα ’γραφα τόσα τραγούδια αν δεν τα άκουγες εσύ», λέει ένα στίχος του νέου σας τραγουδιού «Δε θα ‘χε νόημα». Όταν γράφετε ένα τραγούδι σκέφτεστε τους ανθρώπους που θα τα ακούσουν, σε τι φάση μπορεί να τους βρουν, τι θα σκεφτούν, αν θα τους αρέσουν;

Γενικά όταν γράφουμε ένα τραγούδι το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι να αρέσει σε μας αρχικά. Προφανώς το να λέμε την αλήθεια και τα πράγματα όπως πρέπει να ειπωθούν χωρίς να ωραιοποιούμε καταστάσεις ή να παραποιούμε την πραγματικότητα. Και εννοείται πως μας ενδιαφέρει πολύ και το πώς ο κόσμος που θα ακούσει θα προσλάβει αυτό που θα ακούσει. Αν θα του αρέσει η μουσική, θα συμφωνήσει και θα συνταχθεί με τα νοήματα που περνάμε μέσα από τα κομμάτια μας και στο κατά πόσο εμείς όλα αυτά τα καταφέρνουμε και γινόμαστε καλύτεροι στο να επικοινωνούμε την τέχνη μας με τον κόσμο.

Σε συναυλία σας πάνω στη σκηνή είχατε παλαιστινιακή σημαία. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;

Για εμάς το θέμα της Παλαιστίνης ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη, διότι προφανώς το ζήτημα με την Παλαιστίνη δεν ξεκίνησε πριν δύο ή δυόμισι χρόνια που ξεκίνησε αυτή η στυγερή γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, αλλά έχει πάρα πολλά χρόνια ιστορίας. Ο Παλαιστινιακός λαός είναι ένας μαρτυρικός λαός, ο οποίος στέκεται όρθιος κόντρα στους καιρούς, όπως λέμε και στο τραγούδι μας και η στήριξη και η αλληλεγγύη προς αυτόν για μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Δεν μασάμε τα λόγια μας όταν αφορά αυτό το θέμα. Είμαστε με το λαό της Παλαιστίνης. Και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του.

Πολύ πρόσφατα καλλιτέχνες διαμαρτυρήθηκαν με επιστολή κατά της γενοκτονίας στη Γάζα από το Φεστιβάλ των Καννών, για σας δεν είναι κάτι νέο αυτό που συμβαίνει καθώς ήδη απ’ το 2018 αναφέρεστε στη σφαγή των Παλαιστινίων στο τραγούδι σας «Του κόσμου οι λαοί». Πιστεύετε ότι μπορεί η μουσική και γενικά οι τέχνες, να κινητοποιήσουν και να πολιτικοποιήσουν τις μάζες και να τις «μεταμορφώσουν» σε λαό;

Όπως πολύ συχνά λέμε στις συνεντεύξεις μας, θεωρούμε πως η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά πως η τέχνη βοηθά και δίνει ρυθμό στην αλλαγή του κόσμου. Για εμάς είναι πολύ σημαντικό οι καλλιτέχνες να παίρνουν θέση πάνω σε τέτοια ζητήματα και από άλλες πρωτοβουλίες που αφορούν το κίνημα και τέτοιες ενέργειες αλλά και εννοείται μέσα από την καλλιτεχνική τους δημιουργία. Παρόλα αυτά θεωρούμε ότι οι ουσιαστικές αλλαγές στην κοινωνία και στην ιστορία επιτελούνται από τις κινήσεις των μαζών όταν ο κόσμος αποφασίσει ότι πρέπει να παρέμβει καθοριστικά στην ιστορία και να αλλάξει τον τρόπο όπου ζει. Βέβαια σε όλα αυτά η τέχνη είναι σύμμαχος, μπορεί να εμπνέει, να καθοδηγεί, να δίνει δύναμη και ελπίζουμε εμείς να επιτελούμε ένα τέτοιο σκοπό με ό,τι κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια.

Είμαι απ’ τα παιδιά που δεν κάθονται καλά, την έχω καταλάβει από μικρός τη ζαβολιά.

Δεν κάνω τσιμουδιά, όσο πέφτουνε κορμιά. Ήμουν και θα είμαι από ‘κεινα τα παιδιά.

Πριν χρόνια άκουσα κάποιους φοιτητές στο Πάντειο να συζητάνε για ένα μάθημα επιλογής που λεγόταν «Συνδικαλισμός και συνδικάτα» λέγοντας πως «αυτά είναι παλιά». Εσείς, πριν λίγες μέρες συμμετείχατε στο live στήριξης του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ν. Αττικής. Τι θα απαντούσατε σε εκείνα τα παιδιά; Είναι τελικά κάτι «παλιό» ο συνδικαλισμός;

Δεν μας κάνει εντύπωση που νέα παιδιά έχουν μια τέτοια άποψη για τον συνδικαλισμό διότι μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων και συνδικαλιστών αυτό που λέμε ο εργοδοτικός συνδικαλισμός που έχει εκφραστεί μέσα από τα κόμματα που κυβέρνησαν όλα τα χρόνια τη χώρα μας έχουν επιβεβαιώσει αυτή τη θέση και έχουν εκφυλίσει εντελώς το εργατικό κίνημα. Βέβαια, κόντρα σε όλους αυτούς, μέσα στα σωματεία, στα συνδικάτα υπάρχουν άνθρωποι μάχιμοι, εργάτες, οι οποίοι οργώνουν τον αγώνα τους ώστε να αντεπιτεθούν σε αυτή την πρωτόγνωρη επίθεση που γνωρίζει η εργατική τάξη, ειδικά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και όσο σαπίζει αυτό το σύστημα που λέγεται καπιταλισμός. Έτσι εμείς θεωρούμε αναγκαίο στις μέρες μας η εργατική τάξη να έχει τις οργανώσεις της μέσα από τα σωματεία της και τα συνδικάτα της. Και μέσα από αυτά να παλεύει για καλύτερες όρους εργασίας, καλύτερες αμοιβές και γιατί όχι ακόμα και για ολική ανατροπή αυτού του συστήματος. Ένα από αυτά τα συνδικάτα είναι, όπως λέτε και στην ερώτηση, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού και Ξενοδοχοΰπαλλήλων Νομού Αττικής, με το οποίο έχουμε χρόνια τώρα πάρα πολύ στενές σχέσεις και με τα παιδιά που είναι εκεί μέλη του συνδικάτου και της διοίκησης. Είναι ένα πάρα πολύ μάχιμο συνδικάτο το οποίο παίρνει θέση για όλα τα θέματα όπως και για την Παλαιστίνη. Έχει κάνει πάρα πολλές ενέργειες που αναφερθήκαμε και πριν. Και εμάς ήτανε μια από τις πρώτες συναυλίες μας και εμφανίσεις που κάναμε στην Αθήνα στα πλαίσια ενίσχυσης αυτού του σωματίου. Και εννοείται πως και όλα τα άλλα εργατικά σωματεία και συνδικάτα, όταν μας χρειάζονται είμαστε εκεί, για να τους βοηθάμε, γιατί κι εμείς παίρνουμε έμπνευση και δύναμη από τον αγώνα τους και τους την ανταποδίδουμε με τη μουσική μας.

Πολλοί άνθρωποι καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται, όμως την πείνα ως βία που επιβάλλεται στους ανθρώπους δεν την καταδικάζουν τόσο σθεναρά. Ποιες είναι οι σκέψεις σας; Τελικά τι είναι βία;

Όπως λέμε και στο τραγούδι μας «Στον τόπο» κάθε δράση, από τη φυσική το ξέρουμε αυτό, θα έχει και μια αντίδραση ισάξια με αυτήν. Άρα θεωρούμε ότι ένας άνθρωπος, μια κοινωνική ομάδα, μια τάξη όταν δέχεται βία το απολύτως προφανές και λογικό και αναμενόμενο είναι να επιστρέφει τη βία την οποία δέχεται. Βέβαια δυστυχώς στις μέρες μας το μονοπώλιο της βίας από ό,τι φαίνεται το έχει από τη μια αστική τάξη με το κράτος της και η εργατική τάξη είναι σε μια στάση άμυνας με το κίνημα πολύ διαλυμένο από τα προηγούμενα χρόνια. Βέβαια βλέπουμε πως υπάρχουν παραδείγματα, εξαιρέσεις στον κανόνα, όπου η εργατική τάξη οργανώνεται, κάνει αντεπιθέσεις, έχει μικρές και μεγάλες νίκες. Μπορούμε να αναφέρουμε πολλές από αυτές, όπως οι μεγάλες απεργίες στην Cosco, στην eFood, η αποτροπή πλειστηριασμών σε ανθρώπους που πάνε να τους πάρουν τα σπίτια τους τα κοράκια. Το σταμάτημα φορτίων με οπλικά συστήματα και σφαίρες που πάνε για να συμμετέχουν στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης και άλλα πολλά. Τελικά όμως το ότι είναι βία το έχει πολύ. Εύστοχα αναφέρει ο Καρλ Μαρξ στο Κεφάλαιο στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας όπου λέει ότι «Η Βία είναι η μαμή για κάθε παλιά κοινωνία που εγκυμονεί μια νέα».

Όταν έβλεπα τον Αλαντίν στην Disney με το τζίνι τα αδέλφια μου γαζώνανε κάτω στην Παλαιστίνη.

Έχετε συνειδητοποιήσει πως βάζοντας στους στίχους των τραγουδιών σας κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, συμβάλλετε με έναν «ανορθόδοξο» τρόπο στην καταγραφή της ιστορίας του πλανήτη;

Μα αυτή ακριβώς είναι και μία από τις λειτουργίες της τέχνης ως μορφή κοινωνικής συνείδησης. Είναι μέσα στις λειτουργίες της να καταγράφει την ιστορία, το να καταγράφει την κοινωνία όπως είναι τώρα. Επίσης μια άλλη λειτουργία που μπορεί να επιτελέσει είναι όπως και η επιστήμη. το να ανακαλύπτει και να αποδεικνύει με ποιους όρους εξελίσσεται και γράφεται η ιστορία και εξελίσσεται η κοινωνία μας. Αλλά μία από τις πιο σημαντικές της λειτουργίες είναι στο να δίνει την προοπτική για το ότι θα γίνει στο μέλλον και πώς μπορεί να γίνει η κοινωνία μας.

Στο Παλκοσένικο μας αρέσει να συλλέγουμε ξεχωριστές ιστορίες που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη των ανθρώπων. Μπορεί να είναι είτε πάνω από τη σκηνή, είτε από πρόβες, σε στιγμές δημιουργίας ή στιγμές επαφής με τον κόσμο. Έχετε κάποια/ες ιστορία/ες που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Μία πολύ δυνατή στιγμή ήταν για μας λίγες μέρες πριν όπου με την επιστροφή του φίλου μας του Βασίλη από την Αυστραλία που έλλειπε εφτά χρόνια εκεί, κάναμε μια συναυλία στο Αλιβέρι, στα πλαίσια του μαθητικού φεστιβάλ της ΚΝΕ, την οποία την αφιερώσαμε στην Παλαιστίνη. Ήταν συναυλία αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη. Κι εκεί ζήσαμε το φανταστικό γεγονός ότι πολύ μικρά παιδιά, ηλικίες από πέντε ετών, έξι ετών, μέχρι και δώδεκα, δεκαπέντε χρονών, φώναζαν όλα μαζί λευτεριά στην Παλαιστίνη, κρατούσαν παλαιστινιακές σημαίες και για μας αυτό ήταν κάτι φανταστικό διότι βρισκόμασταν στον τόπο μας, εκεί που μεγαλώσαμε και γεννηθήκαμε και νιώσαμε πολύ περήφανοι που έχουμε βάλει και εμείς το λιθαράκι μας σε αυτή την κατάσταση εκεί.

Ποιες είναι οι προγραμματισμένες συναυλίες σας για το καλοκαίρι;

Το καλοκαίρι έχουμε αρκετές προγραμματισμένες εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Μπορείτε να ενημερωθείτε για αυτές από τις σελίδες μας και από το site μας, αλλά η κεντρική μας συναυλία για φέτος, όπως κάνουμε τα τελευταία χρόνια, είναι στις 16 Ιουλίου στην Τεχνόπολη, όπου εκεί θα παίξουμε ένα τρίωρο πρόγραμμα. Για πρώτη φορά μεγάλη συναυλία μαζί με τον φίλο μας τον Βασίλη που μόλις γύρισε από την Αυστραλία. Και για μας θα είναι έτσι μια γιορτή υποδοχής του Βασίλη για την επιστροφή του και την έναρξη μιας νέας περιόδου για το συγκρότημα που θεωρούμε ότι θα είναι πολύ πιο δυναμική και μαχητική.

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτή τη συνέντευξη, μας έδωσε μεγάλη χαρά. Θα είμαστε εδώ για να παρουσιάσουμε κάθε νέο σας καλλιτεχνικό εγχείρημα ή απλώς για να συζητήσουμε για αυτά που έχουν σημασία. Καλή αντάμωση!

Διαβάστε ακόμη τη συνέντευξη των Κοινών Θνητών στον 902.gr με αφορμή τη συμμετοχή τους στη συναυλία αφιέρωμα του ΚΚΕ στον Μίκη Θεοδωράκη στο Καλλιμάρμαρο: https://www.902.gr/eidisi/politiki/395054/koinoi-thnitoi-i-symmetohi-mas-sto-kallimarmaro-einai-apo-ta-pio-simantika

• WEBSITE: https://koinoithnitoi.gr
• FACEBOOK: https://www.facebook.com/koinoi.thnitoi
• INSTAGRAM: https://www.instagram.com/koinoi.thnitoi_official
• YOUTUBE: https://www.youtube.com/@koinoithnitoi
• SPOTIFY: https://open.spotify.com/artist/1KAJV608oYCNcdjJwMRuzZ

Μόλις κυκλοφόρησε σε Βινύλιο και CD ο νέος δίσκος των Κ.Θ. με τίτλο “ΓΙΝΟΜΕΝΟ”. Διαθέσιμα στο koinoithnitoi.gr/merch

Πες μου αν είναι ψέμα τόσοι τόνοι από αίμα που χυθήκανε στου κέρδους το βωμό.

Πες μου αν κάνεις χάζι που ο πλανήτης μας στενάζει όσο ο πόλεμος γεννά ξεριζωμό.